متاورس در حال آمدن است و بشردوستی باید آماده شود

تصور کنید اگر 17 سال پیش، درست زمانی که فیس‌بوک شروع به کار می‌کرد، بشردوستی مداخله می‌کرد، جهان چه شکلی می‌شد. به جای تبدیل شدن به انبوهی از اطلاعات نادرست، اختلاف، و مخالفت، ممکن است به وعده خود به عنوان یک جامعه جهانی که در آن آرمان های دموکراتیک و گفتمان مدنی شکوفا می شود، عمل کند. اکنون، بشردوستی فرصتی دوباره دارد. با اعلام اخیر فیس‌بوک مبنی بر اینکه در حال فرورفتن در متاورس است، از جمله تغییر نام مادرش به متا، اعطاکنندگان کمک مالی این فرصت را دارند که این کار را به درستی انجام دهند. این باید با درک اینکه متاورس چیست و چرا پتانسیل ایجاد یک متاورس را دارد شروع شود. جهان عادلانه تر و عادلانه تر – یا مخالف دیستوپیک آن. نیل استفنسون، نویسنده علمی تخیلی، این اصطلاح را در رمان تصادف برفی خود در سال 1992 ابداع کرد تا واقعیتی را بیان کند که در آن افراد آواتارهایی از خود می سازند تا جهان های مجازی را کشف کنند. دیدگاه مارک زاکربرگ فیس‌بوک و دیگر رهبران فناوری تقریباً یکسان است – مردم به جای کلیک کردن روی پیوندها برای دریافت اطلاعات در اینترنت، آواتارهای خود را در کاوش‌های مجازی ارسال می‌کنند. چرا هر یک از این موارد برای بشردوستی مهم است؟ زیرا ایجاد یک متاواژه عادلانه و دموکراتیک مستلزم رویکردی چند جانبه از سوی جامعه مدنی، دانشگاه و دولت است. بشردوستی نقشی محوری خواهد داشت، از جمله گرد هم آوردن کارشناسان برای توسعه شیوه های صحیح، آموزش دریافت کنندگان کمک هزینه و اهداکنندگان، حمایت از سیاست های نظارتی، و قرار دادن متاورز در مسیری که به نفع نسل های آینده خواهد بود. برای کمک به سازندگان کمک های مالی اولین گام های خود را به سوی ماوراء جهان بردارند. ، در اینجا مراحل کلیدی بعدی آمده است. اگر اندیشمندانه و راهبردی با آنها برخورد شود، هر کدام پتانسیل بالایی برای ارتقای فراجهان به عنوان مکانی دارند که در آن صداهای گوناگون شنیده می‌شود، مشکلات با همدلی و درک حل می‌شوند و دموکراسی رشد می‌کند. اصول و شیوه‌هایی را برای هدایت گفتمان مدنی توسعه دهید. فیس بوک اساساً به دلیل هنجارهای نادرست، نادرست یا صرفاً از دست رفته جایگاه خود را از دست داد. در مقابل، یک متاوره مجهز به قواعد و اصول دموکراتیک فرصت‌های منحصر به فردی را برای گفتمان مدنی و حل مشکلات ایجاد می‌کند. برای مثال، انجمن‌های عمومی را تصور کنید که در آن ساکنان شهر می‌توانند به طور مجازی در فضاهای عمومی که در جوامعشان در حال توسعه است قدم بزنند و نظرات و پیشنهادات خود را در زمان واقعی ارائه دهند. بشردوستی نقش کلیدی در گرد هم آوردن کارشناسان، از جمله رهبران فناوری، مهندسان نرم‌افزار دارد. ، محققان و مدافعان به ارائه مجموعه ای از اصول می پردازند که سپس می تواند به سیاست گذاران داده شود. این دستورالعمل‌ها ممکن است بر موضوعاتی مانند تعصب برنامه‌نویس تمرکز کند که می‌تواند منجر به دنیای مجازی شود که علایق، نیازها و نگرانی‌های گروه‌های به‌طور سنتی به حاشیه رانده شده را منعکس نمی‌کند. سایر زمینه‌های تمرکز می‌تواند شامل حفاظت از حقوق خردسالان و اطمینان از اینکه نفرت، خشونت، و زن‌ستیزی به ستون‌های اصلی دنیای متاورز تبدیل نمی‌شوند، همانطور که در اینترنت وجود دارد. نشانه‌های اولیه چنین مشکلاتی در حال حاضر در متاورس ظاهر شده‌اند، از جمله موارد دست زدن به آواتارهای بازی. یک مدل خوب برای توسعه دستورالعمل‌های مفید، کمیسیون اختلال اطلاعاتی موسسه آسپن است که شرکت‌کنندگانی از دانشگاه‌ها، دولت، امور بشردوستانه و جامعه مدنی را گرد هم می‌آورد. ارائه توصیه‌هایی برای مبارزه با اطلاعات نادرست، از جمله افزایش شفافیت از سوی شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی و توسعه ابزارهای ارتباطات دیجیتال که همدلی ایجاد می‌کند و اعتماد را تشویق می‌کند. در نوآوری‌های فناوری سرعت بگیرید – و مطمئن شوید که اهداکنندگان و اعطاکنندگان این کار را انجام می‌دهند. در یک جلسه استماع بدنام در سال 2018 در مورد تنظیم مقررات فیس بوک، قانونگذاران کنگره که زاکربرگ را زیر سوال بردند، ظاهراً از ابتدایی ترین عملیات غول فناوری اطلاعاتی نداشتند و برای طراحی پاسخ های خط مشی به سؤالات نظارتی پیچیده مربوط به این شرکت مجهز نبودند. این نمی تواند دوباره تکرار شود. کسانی که بر سیاست ها تأثیر می گذارند، از جمله رهبران بنیاد و کارکنان، باید از پیشرفت های فناوری و تأثیر آن بر جامعه مطلع باشند. آنها باید Ready Player One را بخوانند، رمان علمی تخیلی که آینده مجازی نیمه دیستوپیایی را تصور می کند. آنها باید با Oculus VR، سیستم هدست واقعیت مجازی که اکنون متعلق به فیس بوک است و تجهیزات اولیه موجود برای تعامل با متاورس است، آشنا شوند. و آنها باید از نزدیک در مورد اینکه چه کسی در متاورس سرمایه گذاری می کند – و به چه دلیل است. یارانه بگیران و افسران برنامه بنیاد که بر روی طیف وسیعی از مسائل از جمله تغییرات آب و هوا، دموکراسی، عدالت نژادی، آموزش و سلامت تمرکز کرده اند، باید برای دستیابی به هم جمع شوند. در جلسات آموزشی که از واقعیت مجازی استفاده می کنند تا نشان دهند که چگونه کار آنها ممکن است با متاورس تعامل داشته باشد. این گردهمایی‌ها باید پتانسیل تأثیر مثبت، از جمله استفاده از ابزارهای دیجیتالی برای مشارکت دموکراتیک فراگیرتر و عادلانه‌تر و همچنین آسیب‌های احتمالی را برجسته کنند. این آسیب‌ها شامل تعمیق گسترش اطلاعات نادرست از طریق فناوری‌هایی است که می‌توانند تئوری‌های توطئه را واقعی‌تر و قانع‌کننده‌تر از آنچه امروز در اینترنت موجود است جلوه دهند. برای مثال، بازیگران بد می‌توانند شباهت‌های سه بعدی از رهبران سیاسی ایجاد و کنترل کنند که اطلاعات نادرست و دروغ‌های مضر را در صدای خود منتشر می‌کنند. از یک رویکرد نظارتی متعادل برای متاورس – و صنعت فناوری بزرگ‌تر حمایت می‌کنند. از زمان شهادت زاکربرگ در کنگره در سال 2018، رهبران دولت آگاه‌تر شده‌اند و نسبت به تغییرات فناوری واکنش نشان می‌دهند. به عنوان مثال، یک تحقیق معتبر از قوه قضائیه مجلس در حال بررسی اقدامات ضدرقابتی در بخش فناوری است. کمیسیون تجارت فدرال تلاش‌های اجرایی امیدوارکننده‌ای را آغاز کرده است تا اطمینان حاصل شود که شرکت‌های فناوری از قوانین ضدتراست پیروی می‌کنند. و ماه گذشته، یک کمیته فرعی سنا یک جلسه استماع اساسی در مورد تأثیر رسانه های اجتماعی بر جوانان برگزار کرد و از رئیس اینستاگرام سؤال کرد. همه این فعالیت ها فرصتی را برای توسعه راه حل های سیاستی فراهم می کند که به سؤالات اخلاقی بزرگ پیرامون متاورز و فناوری های مرتبط با آن رسیدگی می کند. . نیکوکاران باید با دولت‌ها همکاری کنند تا از این فرصت استفاده کنند و از سیاست‌هایی دفاع کنند که حفظ حریم خصوصی و عمومی را در ایجاد این دنیای جدید در اولویت قرار می‌دهد، در حالی که از نظارت بیش از حدی که مانع نوآوری می‌شود اجتناب کنند. تفکر بلندمدت متمرکز بر نیازهای نسل‌های آینده را تشویق کنید. متاورس این پتانسیل را دارد که به فضایی غوطه ور تبدیل شود که در آن روحیه مدنی و اجتماعی که در طول همه گیری دیده ایم در آن رشد می کند. این می تواند صداهای سنتی به حاشیه رانده شده را تقویت کند، مانند جوانان رنگین پوست، مهاجران اخیر، کسانی که به کالج نرفته اند و قبلاً زندانی شده اند. این می تواند با اجازه دادن به افراد برای تعامل عمیق با کسانی که با آنها مخالف هستند و تجربیات زندگی آنها به طور قابل توجهی متفاوت از تجربیات زندگی آنها است، همدلی بیشتری را تشویق کند. کمک به مبارزه با تفکر کوتاه مدت که مقابله با مسائلی مانند تغییرات آب و هوا را بسیار چالش برانگیز می کند. همه اینها از طریق فناوری هایی امکان پذیر است که به افراد اجازه می دهد شخصیت ها و دیدگاه های متفاوتی را پذیرفته و با آنها درگیر شوند و ساکنان یک شهر، شهر یا حتی ملت را قادر می سازد تا در مورد تأثیر تصمیمات خود بر کسانی که در آینده دور زندگی می کنند فکر کنند. دنیای واقعی. تلاش هایی از این دست در حال حاضر در حال انجام است و می تواند مبنای پروژه های بشردوستانه در metaverse باشد. به عنوان مثال، به عنوان بخشی از جنبش طراحی آینده در ژاپن، ساکنان جوامع در سراسر کشور به جلسات عمومی دعوت می شوند و از آنها خواسته می شود تا در مورد طیف وسیعی از مسائل خط مشی توصیه هایی ارائه کنند. از نیمی خواسته می شود که دیدگاه ساکنان فعلی را نشان دهند و از نیمی خواسته می شود که دیدگاه ساکنان را از سال 2060 نشان دهند. در حالی که آنهایی که نقش ساکنان فعلی را ایفا می کنند تقریباً به طور کامل به نیازهای امروزی پاسخ می دهند. پروژه های نوآورانه ای را تأمین مالی کنید که مسائل مدنی را در قلب ماوراء جهان قرار می دهد. این بیماری همه گیر نگاهی اجمالی به نحوه استفاده از فناوری به روش های مثبت و دموکراتیک ارائه کرده است. تعداد شبکه های کمک متقابل با استقرار ابزارهای آنلاین برای جمع آوری سرمایه و هماهنگی تدارکات برای کمک به افراد نیازمند به شدت افزایش یافت. کتابخانه های عمومی نقاط اتصال وای فای خود را گسترش دادند تا به کسانی که به دنبال اتصال اینترنت بهتر برای مدرسه و شغل هستند کمک کنند و به بیمارستان ها و خانه های سالمندان محلی آیپد قرض دادند تا بیماران ایزوله بتوانند با عزیزان و پزشکان ارتباط برقرار کنند. در سال های اخیر تلاش هایی برای استفاده از ابزارهای دیجیتال برای دموکراتیک انجام شده است. محبوبیت نامزدی نیز افزایش یافته است. شهرها و سازمان‌ها در سرتاسر جهان از یک پلت فرم منبع باز برای دموکراسی مشارکتی به نام Decidim استفاده می‌کنند تا صداهای متنوع و اغلب ناشنیده‌ای را به فرآیند تصمیم‌گیری خط‌مشی بیاورند. با حمایت بشردوستانه، تلاش‌هایی مانند این می‌توانند در ماوراء جهان به راه بیفتند. این منطقه‌ای است که مشارکت‌های اهداکننده می‌توانند به‌ویژه قدرتمند باشند و اطمینان حاصل کنند که فضاهای دارای منافع عمومی در متاورس، رفاه عمومی را افزایش می‌دهند. یکی از مدل‌ها، همکاری اهداکنندگان Reimagining the Civic Commons است که رویکردهای نوآورانه در فضاهای عمومی فیزیکی را تأمین می‌کند که مشارکت مدنی، تنوع و پایداری محیطی را تشویق می‌کند. امروزه تصور بسیاری از پتانسیل‌های متاورس ممکن است دشوار باشد. اما ما یک چیز را به طور قطع می دانیم – فراجهان در راه است، و رهبران بشردوستانه باید چشمان خود را به وعده و تله های احتمالی آن باز کنند. در Snow Crash، رمانی که خوانندگان را با متاورز آشنا کرد، شخصیت ریون این گونه بیان می کند: «جهان پر از چیزهایی است که از ما قدرتمندتر هستند. اما اگر می‌دانید چگونه سواری کنید، می‌توانید به مکان‌هایی بروید.»